Ευθύνη των Δήμων για ζημίες πολιτών από πλημμύρες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα.

Οι Δήμοι οφείλουν να λαμβάνουν συγκεκριμένα μέτρα προκειμένου να προστατέψουν την περιουσία των κατοίκων τους από ακραίες φυσικές καταστροφές, ειδικά από πλημμύρες. Οι παραλείψεις τους αυτές δημιουργούν κινδύνους για καταστροφές από φυσικά φαινόμενα, τα οποία εάν είχαν δημιουργηθεί οι απαραίτητες και εκ του νόμου ουκ άνευ υποδομές, ουδέποτε θα είχαν πλήξει τις ιδιοκτησίες των κατοίκων τους. Οι παραλείψεις αυτές έχουν να κάνουν από τη μια με την έλλειψη κάθε είδους υποδομής αποχετευτικού δικτύου ή απορροής ομβρίων υδάτων σε αστικές ή και αγροτικές περιοχές. Παρά το γεγονός ότι όταν εντάσσονται στο σχέδιο πόλης αγροτικές περιοχές, ο εκάστοτε Δήμος είναι υποχρεωμένος να προβαίνει σε κατασκευή έργων υποδομής, συχνά οι Δήμοι δεν προβαίνουν για λόγους κόστους σε καμία εργασία. Δεν υφίστανται υποδομές κατάλληλες να συγκρατήσουν όμβρια ύδατα ή να προστατέψουν τα κτίσματα που νομιμότατα έχουν ανεγερθεί στις περιοχές εντός σχεδίου πόλης από φυσικές καταστροφές. Από την άλλη, συχνά ρέματα, κανάλια και αποχετεύσεις εμποδίζουν την απορροή των νερών. Πολλές φορές τα παραπάνω είναι καλυμμένα, μπαζωμένα και ελλιπώς καθαρισμένα. Συνεπεία αυτού τα όμβδια ύδατα, τα οποία στην περίπτωση που οι οδοί απορροής ήταν καθαρές και ανοικτές θα διοχετεύονταν εκεί, δεν έχουν διάδρομο διαφυγής. Έτσι δεν μπορούν να απορροφηθούν από το έδαφος αφού ο όγκος των υδάτων είναι τόσο μεγάλος που ξεπερνά τη φυσική απορροφητικότητα του εδάφους και οι μοναδικές διέξοδοι που υπάρχουν είναι καλυμμένες. Συνεπώς οδηγούνται στις γύρω περιοχές, με τη μορφή πλημμύρας. Συνεπώς οι Δήμοι που παραλείπουν να καθαρίσουν τις υποδομές αποχέτευσης και να απομακρύνουν τα φερτά υλικά από αυτές με αποτέλεσμα ευθύνονται για τη δημιουργία και παρουσία κινδύνου επί πολλά έτη. Εάν αντίθετα οι Δήμοι προβούν σε κατασκευή όλων όσων όφειλαν αλλά εμφανίζονται (αφού εντάσσουν στο σχέδιο πόλης μια περιοχή) πως είχαν πράξει, τα ακραία φυσικά φαινόμενα των πλημμύρων θα περιορίζονται και το νερό δε προκαλεί μεγάλες καταστροφές. Νομικά η ευθύνη των Δήμων εδράζεται στο άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα, όπου ορίζεται ότι «για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος...», στο άρθρο 106 δε ότι «οι διατάξεις των δύο προηγούμενων άρθρων εφαρμόζονται και για την ευθύνη των δήμων, των κοινοτήτων ή των άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους». Ταυτόχρονα η υποχρέωση προς αποζημίωση μπορεί να προκύψει και από παράνομες υλικές ενέργειες ή παράνομες παραλείψεις υλικών ενεργειών των ως άνω οργάνων, οι οποίες εκδηλώνονται συνήθως στο πλαίσιο του καθεστώτος των δημοσίων κτημάτων από το φορέα που είχε την επιμέλεια τους. Ο αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ ζημιογόνου πράξης (παράλειψη αποτροπής πλημμύρας) και αποτελέσματος (βλάβη περιουσιών πολιτών) συνίσταται στην παράλειψη του εναγομένου να κατασκευάσει τα μέτρα υποδομής που έπρεπε να έχει κατασκευάσει και στην παράλειψή του να διατηρεί καθαρές τις αποχετευτικές υποδομές. Το δε γεγονός της πλημμύρας δε συνιστά γεγονός ανώτερης βίας καθώς σχεδόν πάντα το ύψος της βροχόπτωσης είναι αυξημένο όχι όμως πρωτοφανές αφού κατά τη διάρκεια του χειμώνα το ύψος της βροχόπτωσης κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα. Συνεπώς οι παράνομες πράξεις των Δήμων είναι πρόσφορες και ικανές κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων να επιφέρουν την υπερχείλιση των γεωτεμαχίων σε κατοικημένες περιοχές και τη διοχέτευση νερού και φερτών υλικών στα κτίρια. Οι Δήμοι σχεδόν πάντα έχουν τόσο το χρόνο (από την ένταξη στο σχέδιο πόλης έως την ανοικοδόμηση μεσολαβεί σεβαστό χρονικό διάστημα) αλλά και τα μέσα (δεδομένου ότι πρόκειται ιδίως επί «Καλλικράτη» για το μεγάλους σε πληθυσμό και υποδομές δήμους) να προβούν σε κατασκευή των απαραίτητων υποδομών και στον καθαρισμό του αποχετευτικού δικτύου, δίχως να κινδυνεύσει η ικανότητά τους να πληρώσουν τους μισθούς του προσωπικού και τα λειτουργικά τους έξοδα. Συνεπώς υπάρχει τόσο η σχετική πρακτική και κυρίως οικονομική δυνατότητα του των Δήμων, όσο και η εκ μέρους αυτών κακή χρήση της διακριτικής τους ευχέρειας.

Ολική διαγραφή χρέους τέως εμπόρων (αρ. 60/2012 Ειρηνοδικείου Αλμωπίας, υπερχρεωμένα νοικοκυριά)

Παραθέτω το κείμενο της με αρ.60/2012 απόφασης του Ειρηνοδικείου Αλμωπίας (Αριδαίας), με την οποία «παγώνουν» και προσωρινά «διαγράφονται» ολικά οι οφειλές ζευγαριού μεσήλικων μακροχρόνια άνεργων (προ τριών και έξι ετών αντίστοιχα), τέως ελεύθερων επαγγελματικών. Τα ενδιαφέροντα σημεία έχουν να κάνουν: 1) με το γεγονός του ότι το Δικαστήριο κρίνει πως υπάρχει στους δανειολήπτες «πραγματική αδυναμία καταβολών και ελαχίστου ακόμα ποσού». Επομένως το δικαστήριο μπορεί «να καθορίζει μηνιαίες καταβολές μικρού ύψους ή και μηδενικές ακόμη». 2) με το γεγονός πως οι δανειολήπτες δεν ευθύνονται για την υπερχρέωσή τους, η οποία συντελέστηκε εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που τους οδήγησε σε ανεργία. «η εισοδηματική στενότητα, τα υψηλά επιτόκια στο χώρο ιδίως της καταναλωτικής πίστης, οι επιθετικές πρακτικές προώθησης των πιστώσεων, ατυχείς προγραμματισμοί, απρόβλεπτα γεγονότα στη ζωή των. δανειοληπτών (απώλεια εργασίας, περικοπές μισθών, κ.λ.π.), αποτέλεσαν παράγοντες οι οποίοι, δρώντας κάτω από την απουσία θεσμών συμβουλευτικής υποστήριξης των καταναλωτών σε θέματα υπερχρέωσης, συνέβαλαν ανενόχλητα στην αυξανόμενη υπερχρέωση νοικοκυριών, τα οποία, αδυνατώντας στη συνέχεια να αποπληρώσουν τα χρέη τους υπέστησαν και υφίστανται, τις αλυσιδωτά επερχόμενες καταστροφικές. συνέπειές της, προκειμένου δε να αντιμετωπιστεί το πραγματικό, ιδιαίτερα μεγάλο και οξυμμένο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας κατά τρόπο ουσιαστικό, σύγχρονο, θεσμικό, εναρμονισμένο με τις επιταγές ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους δικαίου, η πολιτεία θέσπισε τις διατάξεις του νόμου 3869/2010». 3) με το γεγονός πως αναγνωρίζεται η πτώση των τιμών των ακινήτων στην επαρχία εξαιτίας «των πτωτικών τάσεων της αγοράς ακινήτων λόγω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας». Αναγνωρίζεται έτσι πως η αντικειμενική αξία είναι ίση της εμπορικής ακόμα και όταν η πρώτη είναι πολύ μικρή (διαμέρισμα 70 τ.μ. αξίας μόλις 27.000 Ευρώ). Παρά το ότι η απόφαση ορίζει επανεκδίκαση της υπόθεσης για να διαπιστωθεί αν «θα έχει βελτιωθεί σημαντικά η οικονομ?ική κατάστασή τους με την εξεύρεση εργασίας», ωστόσο είναι σχεδόν βέβαιο πως εξηντάρηδες σε καιρό βαθειάς οικονομικής κρίσης, δεν θα βρουν δουλειά και άρα το Δικαστήριο θα τους διαγράψει οριστικά όλο το χρέος. Αρχικά δάνεια από την Εθνική Κτηματική Τράπεζα της Ελλάδος (απορροφήθηκε από την Εθνική): 1) στεγαστικό 7 εκατ. δρχ., 23.04.1996, σημερινή οφειλή 26.655,70 Ευρώ. 2) επισκευαστικό 1,05 εκατ. δρχ., 07.04.1997, σημερινή οφειλή 5.969,17 Ευρώ. Η σύζυγος πριν μείνει άνεργη είχε επιχείρηση εμπορίας ενδυμάτων και έκλεισε το 2006, ενώ ο σύζυγος -μικροπωλητής οικιακών ειδών σε λαϊκές αγορές- έμεινε άνεργος και διέκοψε τις εργασίες του το 2008. οι υπερχρεωμένοι πληρώσαν μέχρι τη στιγμή που καταθέσαμε την αίτηση στο δικαστήριο 37.000 €. Δηλαδή πολύ περισσότερα από τις 23.624,36 Ευρώ που δανείστηκαν (προσθέστε και 32.624,87 Ευρώ που τους "πάγωσε" το δικαστήριο, δηλαδή σύνολο τα δύο δάνεια θα τους κόστιζαν 69.624,87 Ευρώ) και πολύ περισσότερα από τη σημερινή αξία του σπιτιού τους. Το κείμενο της απόφασης έχει ως εξής: Αριθμός 60/2012 ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΛΜΩΠΙΑΣ (Εκουσία Δικαοδοσία) Αποτελούµενο από τον Ειρηνοδίκη Αλµωπίας Ηλία Παπαδόπουλο και τη γραµµατέα Μαριάνθη Πανέλου Λαδά. Συνεδρίασε δηµόσια και στο ακροατήριό του στις 8 Ιουνίου 2012, για να δικάσει την εξής υπόθεση εκουσίας δικαιοδοσίας, µεταξύ : Των αιτούντων: 1) ……………….. του …….. και της …………. και 2) ………… του ………. και της ………., κατοίκων Αριδαίας (……….) Ν. Πέλλας, που παραστάθηκαν ο µεν πρώτος µετά η δε δεύτερη δια του πληρεξουσίου τους δικηγόρου Έδεσσας Εµµανουήλ Εµµανουηλίδη. Της πιστώτριας στην οποία κοινοποιήθηκε η αίτηση: Της ανώνυµης τραπεζικής εταιρείας µε την επωνυµία «……………. ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα (…………..) και εκπροσωπείται νόµιµα, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου της δικηγόρου Θωµά Παπατάσου. Οι αιτούντες κατέθεσαν την από 9-8-2011 και µε αύξοντα αριθµό έκθεσης κατάθεσης 157/11-8-2011 αίτησή τους, που απευθύνεται προς το Δικαστήριο αυτό, για όσους λόγους επικαλούνται σ' αυτή, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε αρχικά για την δικάσιµο της 13-1-2012 και µετά από αναβολές για αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας. Κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από το σχετικό πινάκιο στη σειρά της και κατά τη συζήτησή της στο ακροατήριο, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και τις προτάσεις τους, τις οποίες ανέπτυξαν και προφορικά. ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Σύµφωνα µε τη διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 8 Ν. 3869/2010, δεν αποκλείεται η εµφάνιση στην πράξη ακραίων ή εξαιρετικών περιπτώσεων οφειλετών, οι οποίοι έχουν πραγματική. αδυναµία καταβολών και ελαχίστου ακόµα ποσού. Τούτο ενδεικτικά µπορεί να συµβεί σε περιπτώσεις χρόνιας και χωρίς υπαιτιότητα του οφειλέτη ανεργίας, σοβαρών προβληµάτων υγείας ή άλλου µέλους της οικογένειάς του, ανεπαρκούς εισοδήµατος για την κάλυψη των βασικών στοιχειωδών αναγκών ή άλλων λόγω ισοδύναµης βαρύτητας. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν τηρείται ο κανόνας που επιβάλλεται µε την παρ. 2, αλλά επιτρέπεται στο δικαστήριο να καθορίζει µηνιαίες καταβολές µικρού ύψους ή και µηδενικές ακόµη, εφόσον διατυπώνεται σχετικό αίτηµα από τον οφειλέτη. Το δικαστήριο προβαίνοντας σε εφαρµογή της διατάξεως του εδ. α' τις παρ. 5 του άρθρου 8, ορίζει µε την ίδια απόφαση νέα δικάσιµο που απέχει από την προηγούµενη όχι λιγότερο από πέντε (5) µήνες για επαναπροσδιορισµό των µηνιαίων καταβολών. Στη νέα αυτή δικάσιµο είτε επαναλαµβάνει την προηγούµενη απόφασή του, είτε προσδιορίζει εκ νέου τις καταβολές προς τα πάνω ή προς τα κάτω, αν συντρέχει περίπτωση. Για τη νέα δικάσιµο οι διάδικοι (οφειλέτης-πιστωτές), ενηµερώνονται µε δική τους επιµέλεια (βλ. Αθανάσιο κρητικό, ρύθµιση των οφειλών υπερχρεωµένων φυσικών προσώπων, σελ. 138-129, ΕιρΛαρ 106/2011 Α' δηµοσίευση ΝΟΜΟΣ). Με την κρινόµενη αίτησή τους οι αιτούντες, οι οποίοι είναι σύζυγοι, επικαλούµενοι έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας και µόνιµη αδυναµία πληρωµής των ληξιπρόθεσµων χρηµατικών οφειλών τους προς την πιστώτρια, που αναφέρεται στην περιεχόµενη στην αίτηση αναλυτική κατάσταση, ζητούν, όπως σαφώς συνάγεται από το όλο περιεχόµενο της αίτησης, τη ρύθµιση των χρεών τους σύµφωνα µε τα σχέδια διευθέτησης που υποβάλλουν και αφού ληφθούν υπόψη η περιουσιακή τους κατάσταση, όπως αυτή εκτίθεται και οι δυνατότητες της αµοιβαίας συνεισφοράς, µε σκοπό την απαλλαγή τους απ' αυτά και την εξαίρεση της εκποίησης της κύριας κατοικίας τους που αναφέρεται στην εν λόγω σίτηοη, της οποίας είναι συγκύριοι κατά ποσοστό 50% έκαστος. Με το παραπάνω περιεχόµενο η αίτηση' αρµόδια φέρεται για συζήτηση στο Δικαστήριο αυτό, κατά την διαδικασία της εκούσιας διαδικασίας των άρθρων 741 επ. ΚΠολΔ (άρθρο 3 ν.3869/2010), εφόσον για το παραδεκτό της α) τηρήθηκε η προδικασία του εξωδικαστικού συµβιβασµού µε τη διαµεσολάβηση προσώπου απ' αυτά που έχουν σχετική εξουσία από το νόµο (βλ. άρθρο 2 ν.3869/2010), ο οποίος απέτυχε, όπως βεβαιώνεται από το διαµεσολαβητή Δικηγόρο Έδεσσας Εµµανουήλ Εµµανουηλίδη, β) κατατέθηκε µέσα στην εξάµηνη προθεσµία του άρθρου 2 παρ.1 ν.3869/2010 από την αποτυχία του εξωδικαστικού συµβιβασµού και γ) δεν εκκρεµεί άλλη αίτηση των αιτούντων για ρύθµιση των χρεών τους στο Δικαστήριο αυτό ή άλλο Ειρηνοδικείο της χώρας, ούτε έχει απορριφθεί προγενέστερη αίτησή τους για ουσιαστικούς λόγους όπως διαπιστώθηκε µετά από αυτεπάγγελτο έλεγχο κατ' άρθρο 13 παρ. 2 του ν.386/Ι210 (βλ. σχετικές βεβαιώσεις των γραµµατέων του Δικαστηρίου αυτού και του Ειρηνοδικείου Αθηνών). Τέλος δε παραδεκτά σωρεύονται στο ίδιο δικόγραφο οι δύο αιτήσεις των αιτούντων δεδοµένου ότι συνδέονται µεταξύ τους µε το δεσµό της απλής οµοδικίας (βλ. Ειρ. Θεσ/νίκης 6546/2011 αδηµ.) Παραδεκτά εισάγεται για συζήτηση µετά α) την εµπρόθεσµη και νοµότυπη κλήτευση της µετέχουσας πιστώτριας και επίδοση σ' αυτήν των- εγγράφων που προβλέπονται στο άρθρο 5 παρ.1 του v.3869/2010, και β) την εµπρόθεσµη κατάθεση στη γραµµατεία του Δικαστηρίου αυτού των εγγράφων του άρθρου 4 παρ.2 και 4 ν.3869/2010 (,βεβαίωση αποτυχίας εξωδικαστικού συµβιβασµού, υπεύθυνη δήλωση για την ορθότητα και πληρότητα των καταστάσεων κλπ.). Είναι δε ορισµένη καθότι εµπεριέχονται σ' αυτή όλα τα απαιτούµενα στοιχεία που αναφέρονται στην παρ.1 του άρθρου 1 και στην παρ.1 του άρθρου 4 του ν.3869/2010, παρά τις περί του αντιθέτου αιτιάσεις της καθ' ης συµµετέχουσας πιστώτριας τράπεζας. Ο ισχυρισµός αυτής ότι το περιλαµβανόµενο στην αίτηση αίτηµα των αιτούντων είναι αόριστο, καθόσον οι τελευταίοι ζητούν να υπαχθούν στις διατάξεις του ν. 3869/2010, επειδή βρίσκονται σε µόνιµη αδυναµία εκπληρώσεως των ληξιπρόθεσµων χρηµατικών οφειλών τους, χωρίς να εξειδικεύουν τα πραγµατικά περιστατικά τα οποία τους περιήγαγαν σε µόνιµη και ανυπαίτια αδυναµία πλήρωµής των δανειακών τους υποχρεώσεων και χωρίς να δικαιολογούν την περιέλευσή τους σε κατάσταση µόνιµης αδυναµίας αποπληρωµής των χρεών τους, δεν είναι βάσιµος, διότι ο νόµος δεν ορίζει το περιεχόµενο του αιτήµατος, σύµφωνα δε µε το άρθρο 1 του ιδίου νόµου, σκοπός του οφειλέτη είναι η ρύθµιση των οφειλών του, αυτος δε ο σκοπός καθίσταται σαφής στο αίτηµα των αιτούντων µε την παραπάνω διατύπωση. Επίσης, ο έτερος ισχυρισµός της καθ’ ης συµµετέχουσας περί αοριστίας της ένδικής αίτησης για το λόγο ότι πέραν της γενικόλογης αναφοράς των αιτούντων πως βρίσκονται ανυπαίτια σε µόνιµη αδυναµία πληρωµής των ληξιπρόθεσµων χρεών, δεν φαίνεται να υπάρχουν ειδικοί λόγοι ή έκτακτες συνθήκες και απρόβλεπτα γεγονότα (ανεργία, πρόβληµα υγείας, µεταβολή οικογενειακής κατάστασης κλπ) που συνέτρεξαν, ώστε να οδηγήσουν αυτούς σε µόνιµη αδυναµία πληρωµής των ληξιπρόθεσµων υποχρεώσεών τους και ως εκ τούτου να δικαιολογείται η υπαγωγή τους στις ευνοϊκές διατάξεις του ν, 3869/2010, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιµος διότι ακριβώς η υπερχρέωση των πολιτών και ο εξ αυτής αποκλεισµός τους από την οικονοµική και κοινωνική δραστηριότητα οδήγησε στη θέσπιση του εφαρµοζόµενου µε την παρούσα νόµου µε σκοπό την απελευθέρωση των οφειλετών από την κατάσταση παραγωγικής αδράνειας και εγκλωβισµού στην οποία έχουν περιέλθει, ενώ οι ειδικοί λόγοι. ή έκτακτες συνθήκες ως αιτία της µόνιµης αδυναμίας πληρωµής χρεών έχουν να κάνουν µε την περίπτωση, που. προβλέπεται στη διάταξη του άρθρου 8 παρ, 5 ν, 3860/2010 και αφορά τη δυνατότητα του Δικαστηρίου για προσδιορισµό µικρού ύψους ή µηδενικών καταβολών και τον επαναπροσδιορισµό αυτών µετά από νέα δικάσιµο µε την προοπτική να αυξηθεί αυτό εάν το παρόν Δικαστήριο κρίνει στη συνέχεια ότι υπάρχει η σχετική δυνατότητα. Περαιτέρω, η αίτηση είναι νόµιµη, στηριζόµενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 4, 5ι 6 παρ. 3, 8ι 9 και 11 του ν. 3869/2010, καθόσον µε βάση τα εκτιθέµενα σ' αυτή περιστατικά συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής των αιτούντων στη ρύθµιση του νόρου, εφόσον πρόκειται για φυσικά πρόσωπα, στερούµενα πτωχευτικής ικανότητας, τα χρέη τους δεν περιλαµβάνονται στα εξαιρούµενα της ρύθµισης και έχουν ήδη περιέλθει σε κατάσταση µόνιµης αδυναµίας πληρωµής των ληξιπρόθεσµων χρεών τους, εποµένως από τη στιγµή που δεν επιτεύχθηκε δικαστικός συµβιβασµός µεταξύ των αιτούντων και της πιστώτριάς του, πρέπει η αίτηση να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιµότητα. Ωστόσο, ο ισχυρισµός της καθ' ης ότι η κρινόµενη αίτηση ασκείται καταχρηστικά είναι απορριπτέος ως µη νόµιµος, διότι τα επικαλούµενα πραγµατικά περιστατικά, ακόµη και αν υποτεθεί ότι είναι αληθινά, δεν µπορούν να υπαχθούν στη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, (ΕιρΘεσ 309/2011 σε ΝΟΜΟΣ), καθόσον η προσφυγή των αιτούντων στις διατάξεις του ν. 3869/2010 αποτελεί δικαίωµά τους, η αίτησή τους δε θα γίνει δεκτή από το αρµόδιο ειρηνοδικείο, µόνο µε τη διαπίστωση της ύπαρξης των προϋποθέσεων του άρθρου 2 του νόµου αυτού και εφόσον, βέβαια, οι αιτούντες δεν περιήλθαν µε δόλο σε µόνιµη αδυναµία πληρωµής των ληξιπρόθεσµων χρηµατικών οφειλών τους στοιχείο, το οποίο αν αποδειχθεί από την πιστώτρια τράπεζα, θα έχει ως αποτέλεσµα την απόρριψη της αίτησης ως ουσιαστικά αβάσιµης. Εξάλλου, η εισοδηµατική στενότητα, τα υψηλά επιτόκια στο χώρο ιδίως της καταναλωτικής πίστης, οι επιθετικές πρακτικές προώθησης των πιστώσεων, ατυχείς προγραµµατισµοί, απρόβλεπτα γεγονότα στη ζωή των. δανειοληπτών (απώλεια εργασίας, περικοπές µισθών, κ.λ.π.), αποτέλεσαν παράγοντες οι οποίοι, δρώντας κάτω από την απουσία θεσµών συµβουλευτικής υποστήριξης των καταναλωτών σε θέµατα υπερχρέωσης, συνέβαλαν ανενόχλητα στην αυξανόµενη υπερχρέωση νοικοκυριών, τα οποία, αδυνατώντας στη συνέχεια να αποπληρώσουν τα χρέη τους υπέστησαν και υφίστανται, τις αλυσιδωτά επερχόµενες καταστροφικές. συνέπειές της, προκειµένου δε να αντιµετωπιστεί το πραγµατικό, ιδιαίτερα µεγάλο και οξυµµένο πρόβληµα της ελληνικής κοινωνίας κατά τρόπο ουσιαστικό, σύγχρονο, θεσµικό, εναρµονισµένο µε τις επιταγές ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους δικαίου, η πολιτεία θέσπισε τις διατάξεις του νόµου 3869/2010 (ΜονΠρωτΑθ 8326/2010 σε ΝΟΜΟΣ, όπου και παραποµπή στην αιτιολογική έκθεση του ν. 3869/2010). Από την εκτίµηση της ένορκης κατάθεσης του µάρτυρα απόδειξης και της ανωµοτί κατάθεσης του πρώτου αιτούντος, που εξετάστηκαν στο ακροατήριο αυτού του Δικαστηρίου, που περιέχονται στα ταυτάριθµα µε την απόφαση αυτή πρακτικά συνεδριάσεως, τα έγγραφα που παραδεκτά και νόµιµα προσκοµίζουν και 'επικαλούνται, οι διάδικοι, από τις οµολογίες που συνάγονται από τους ισχυρισµούς των διαδίκων (άρθρο 261 ΚΠολΔ) και απ' όλη γενικά τη διαδικασία αποδείχθηκαν τα παρακάτω: Οι αιτούντες είναι σύζυγοι και από τον γάµο τους έχουν δύο ενήλικα τέκνα, ήτοι ένα θήλυ, ηλικίας 26 ετών, το οποίο φέρεται να είναι γραµµένο από 29-9-2004 στο τµήµα Λογιστικής του ΤΕΙ ΣΕΡΡΩΝ (βλ. την από 9-1-2012 βεβαίωση του εν λόγω ιδρύµατος) και ένα άρρεν ηλικίας 23 ετών τα οποία διαµένουν στην πατρική οικία µε τους γονείς τους. Ο πρώτος αιτών …………… του ………, ηλικίας σήµερα 55 ετών, από το έτος 2002 εργαζόταν ως µικροπωλητής στις λαϊκές αγορές ήτοι πωλούσε διάφορα οικιακά σκεύη, µαχαιροπήρουνα, πιατικά, γυαλικά, είδη πορσελάνης και αγγειοπλαστικής την δραστηριότητά του δε αυτή διέκοψε την 18-11-2008 (βλ. την µε αριθµό δήλωσης 229/18-11-2008 βεβαίωση διακοπής εργασιών φυσικού προσώπου επιτηδευµατία του αρµοδίου υπαλλήλου της Δ.Ο.Υ. Αριδαίας). Κατά τους ισχυρισµούς του ιδίου, αυτός (πρώτος αιτών) είναι άνεργος από 9-12-2009 έως και σήµερα, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνει και ο µάρτυρας απόδειξης (βλ. κατάθεση του µάρτυρα που περιέχεται στα ταυτάριθµα πρακτικά παρούσας όπου αναφέρει « ... Γνωρίζω ότι ο αιτών είναι άνεργος και πριν από 3 χρόνια ασχολούνταν µε τις λαϊκές αγορές). Η δεύτερη αιτούσα ……………….. του ………, ηλικίας σήµερα 57 ετών, διέθετε µέχρι την 2-5-2006 δική της ατοµική επιχείρηση (βιοτεχνία ενδυµάτων), την οποία και έκλεισε και έκτοτε παραµένει άνεργη (βλ. τις αριθµ. πρωτ. 2476 και 2478/6-6-2011 βεβαιώσεις του ΟΑΕΔ, Αριδαίας σχετ. µε το χρόνο ανεργίας των αιτούντων). Λόγω δε της µακροχρόνιαςονεργίας τους έχουν περιέλθει σε µόνιµη και διαρκή αδυναµία να πληρώσουν τις ληξιπρόθεσµες χρηµατικές οφειλές τους. Έχουν στην συγκυριότητά τους κατά ποσοστό 50% έκαστος, ένα αυτοτελές και διαιρεµένο διαµέρισµα, επιφάνειας 68,50 τ.µ., (82,50 Τ.µ. µικτά) στο δεύτερο όροφο, επί τετραώροφης οικοδοµής σε οικόπεδο έκτασης …….. τ.µ., στο ……ο Ο.Τ. του συνοικισµού Αριδαίας του Δήµου Αλµωπίας Ν. Πέλλας, επί της οδού …….. …., του οποίου η εµπορική αξία ανέρχεται στο ποσό των 27.000,00 ευρώ, καθόσον κατά την κρίση του Δικαστηρίου αυτή δεν υπολείπεται της αντικειµενικής, λαµβανοµένων υπόψη της παλαιότητας της οικίας, της περιοχής στην οποία βρίσκεται (πόλη της Αριδαίας), του εµβαδού της, της αντικειµενικής της αξίας (βλ. ΕΤΑΚ του έτους 2009, το οποίο προσδιορίζει την αντικειµενική αξία του ακινήτου αυτού) και των πτωτικών τάσεων της αγοράς ακινήτων λόγω της δυσµενούς οικονοµικής συγκυρίας. Σε χρόνο προγενέστερο του έτους από την κατάθεση της ένδικης αίτησης οι αιτούντες είχαν αναλάβει τα παρακάτω χρέη, -τα οποία υπολογίζονται µε την τρέχουσα αξία του κατά το χρόνο αυτό, κατά το χρόνο κοινοποίησης της αίτησης, µε εξαίρεση τα εµπραγµάτως ασφαλισµένα στεγαστικά δάνεια των. οποίων ο εκτοκισµός συνεχίζεται µε το επιτόκιο της ενήµερης οφειλής µέχρι το χρόνο έκδοσης της παρούσας απόφασης- (άρθρ. 6 παρ. 3 ν. 3869/2010 βλ. σε Κρητικό «Ρύθµιση των οφειλών υπερχρεωµένων φυσικών προσώπων» σελ. 99): 1) Ο ………………… προς την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. το συνολικό ποσό των 20.686,53 ευρώ, που προέρχεται από την υπ' αριθµ. 0350416230 σύµβαση στεγαστικού δανείου και µε αριθµ. λογαριασµού 0000000350416230 (κοινή οφειλή µετά της συζύγου) και 2) η ……………………… προς την ...... Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. το συνολικό ποσό των 26.655,70 ευρώ, που προέρχεται α) από την υπ' αριθµ. 0350416230 σύµβαση στεγαστικού δανείου και µε αριθµ. λογαριασµού 0000000350416230, ποσού 20.686,53 ευρώ (κοινή οφειλή µετά του συζύγου) και β) από τη με αριθµ. 0350790086 σύµβαση στεγαστικού δανείου και µε οριθµ-λογοριοσρού 0000000350790086, ποσού 5.969,17 ευρώ. Έχουν πάψει δε να εξυπηρετούν τα δάνειά τους αυτά, τα οποία ανέρχονται σε σηµαντικό ύψος για την οικονοµική τους κατάσταση .και έτσι έχουν περιέλθει σε µόνιµη και διαρκή αδυναµία να πληρώνουν τα ληξιπρόθεσµα αυτά χρέη προς την καθ' ης πιστώτριά τους, η δε αδυναµία τους αυτή δεν οφείλεται σε δόλο, όπως ισχυρίζεται η τελευταία και τούτο διότι δε νοείται δολιότητα των δανειοληπτών µε µόνη την ανάληψη δανειακής υποχρεώσεώς τους, της οποίας η εξυπηρέτηση είναι επισφαλής, αλλά απαιτείται και η από τους δανειολήπτες πρόκληση άγνοιας της επισφάλειας από τους πιστωτές. Άλλη πηγή εισοδήµατος δεν διαθέτουν οι αιτούντες. Από τα ανωτέρω απεδείχθη ότι οι αιτούντες έχουν περιέλθει χωρίς δόλο σε πραγµατική αδυναµία καταβολής και ελαχίστων ακόµη χρηµατικών ποσών και σχεδόν µηδαµινών, ως εισηγούνται µε το προτεινόµενο σχέδιο συµβιβασµού, δεδοµένου ότι οι ίδιοι είναι µακροχρόνια άνεργοι, ήτοι πλέον της τριετίας ο πρώτος και της εξαετίας η δεύτερη και δεν έχουν εισοδήματα ή έχουν ελάχιστα (βλ. τα κοινά εκκαθαριστικά σηµειώµατα των αιτούντων των οικονοµικών ετών 2009, 2010 και 2011, από τα οποία προκύπτει ότι για τα έτη 2009 και 2010 παρουσιάζουν µηδενικό εισόδηµα ενώ για το έτος .2011 το κοινό δηλωθέν τους εισόδηµα ανέρχεται στο ποσό των 3.430,00 ευρώ για τον καθένα). Οπότε, συντρέχουν στο πρόσωπό τους οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή τους στη ρύθµιση του ν. 3869/2010, πλην όµως λόγω του ότι η δυσµενής οικονοµική κατάστασης των αιτούντων κρίνεται προσωρινή, καθώς δεν είναι δυνατό να διαγνωστεί ο χρόνος που θα παραµείνουν άνεργοι αµφότεροι ώστε να µπορέσουν να αυξήσουν τα εισοδήµατά τους, και κατ' ακολουθία είναι δυνατό να υπάρξει βελτίωση της οικονοµικής τους κατάστασης, πρέπει για το λόγο αυτό το Δικαστήριο να αναβάλει την έκδοση της αποφάσεως και να ορίσει νέα δικάσιµο, όχι νωρίτερα από πέντε µήνες για επαναπροσδιορισµό των µηνιαίων καταβολών τους θεωρώντας ότι εντός του χρονικού διαστήµατος µέχρι τη νέα δικάσιµο, θα έχει βελτιωθεί σηµαντικά η οικονοµική κατάστασή τους µε την εξεύρεση εργασίας, σύµφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου 8 παρ. 5 ν. 3869/2010. Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται κατ' άρθρο 8 παρ. 6 του ν. 3869/2010. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΚΑΖΕΙ αντιµωλία των διαδίκων. ΑΝΑΒΑΛΛΕΙ την έκδοση της απόφασης. ΟΡΙΖΕΙ νέα δικάσιµο για επαναπροσδιορισµό των µηνιαίων καταβολών των αιτούντων την 22 Μαρτίου του έτους 2013 κατά το χρόνο και τόπο που συνεδριάζει το Δικαστήριο. ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δηµοσιεύθηκε στην Αριδαίας στις 18 Ιουλίου 2012, σε έκτακτη και δηµόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.