Το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ως πιστωτής στη διαδικασία των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

Κατόπιν υποβολής των παρατηρήσεων του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων (εφεξής ΤΠΔ), σε υπόθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη υπερχρεωμένου φυσικού προσώπου ενώπιον Ειρηνοδικείου, τέθηκε το ζήτημα της ένταξης του ΤΠΔ στις ρυθμίσεις του ν. 3869/2010. Επ’ αυτού παρατίθενται οι παρακάτω νομικές σκέψεις.
Το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων με παρατηρήσεις του που κατέθεσε στη γραμματεία του Ειρηνοδικείου, υποστήριζε εσφαλμένα πως οι διατάξεις του Ν. 3869/2010 δεν εφαρμόζονται επί των απαιτήσεών του. Τούτο όμως είναι εσφαλμένο και ο κάθε οφειλέτης οφείλει να το αρνηθεί.
Ειδικότερα το ΤΠΔ παρότι ΝΠΔΔ χορηγεί στεγαστικά δάνεια, με όρους ίδιους με αυτούς των εμπορικών τραπεζών (η σύγκριση του επιτοκίου του ΤΠΔ με τα τρέχοντα σταθερά επιτόκια των εμπορικών τραπεζών οδηγεί στο συμπέρασμα πως τα νούμερα είναι ίδια). Εξασφαλίζεται εμπραγμάτως με τον ίδιο ακριβώς τρόπου που εξασφαλίζονται και οι εμπορικές τράπεζες. Σε περίπτωση μη τήρησης των όρων της σύμβασης από το δανειολήπτη ενεργεί ακριβώς όπως και οι λοιπές εμπορικές τράπεζες.
Επιπλέον από πουθενά –νομικά ή λογικά- δεν προκύπτει ότι οφειλές των ιδιωτών προς το ΤΠΔ δεν εντάσσονται στις ρυθμίσεις για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, αφού ρητά και περιοριστικά απαριθμημένα από τη ρύθμιση εξαιρούνται μόνο διοικητικά πρόστιμα, χρηματικές ποινές, φόροι και τέλη προς Δημόσιο, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και ασφαλιστικούς φορείς. Συνεπώς οι οφειλές προς το ΤΠΔ, παρότι αυτό είναι ΝΠΔΔ, δεν εντάσσονται στις εξαιρούμενες οφειλές.
Επιπρόσθετα το ΤΠΔ στις παρατηρήσεις του επικαλείται τις διατάξεις ενός «πολυνομοσχεδίου» που μεταξύ πολλών άλλων ρυθμίσεων αναφέρεται σε θέματα του ΤΠΔ (αρθρ. 25 ν. 3867/2010). Σε τίποτα όμως ο ένας νόμος (3867/2010) δεν επηρεάζει πόσο μάλλον αποκλείει την εφαρμογή του άλλου νόμου (3869/2010). Η επίκληση δε του ν. 3867/2010 είναι τουλάχιστον ατυχής αφού στο άρθρο 25 αυτού δίνεται η δυνατότητα στο ΤΠΔ να προβαίνει σε χορήγηση δανείων για αποπληρωμή στεγαστικών δανείων που λήφθησαν από άλλη τράπεζα (εδ. γ’ αρθρ. 25 ν. 3867/2010) . Τούτο συνεπάγεται την πλήρη εξομοίωση του ΤΠΔ με τις εμπορικές τράπεζες, αφού η ως άνω τακτική της «συγκέντρωσης δανείων» ή «αναχρηματοδότησης δανείων» αποτελεί πάγια τακτική κάθε άλλης εμπορικής τράπεζας.
Τέλος το γεγονός ότι το ΤΠΔ δε διαφέρει σε τίποτα από μια οποιαδήποτε εμπορική τράπεζα –άρα και οι οφειλές προς αυτό εξομοιώνονται με αυτές προς κάθε άλλη τράπεζα- αποδεικνύεται από το εξής. Εναρμονιζόμενος ο νομοθέτης προς την κατεύθυνση της αποσαφήνισης του ρόλου του ΤΠΔ προτίθεται –σύμφωνα με πολύ πρόσφατες επίσημες δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, κου. Γ.Παπακωνσταντίνου- να προβεί στη «διάσπαση» του ΤΠΔ σε δύο κλάδους, με τον έναν να έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας εμπορικής τράπεζας (συνενωμένος με την Αγροτική Τράπεζα ή το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο). Κατά τον τρόπο αυτό θα επιβεβαιωθεί και τύποις η σημερινή υφιστάμενη πραγματικότητα που οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα πως οι οφειλές από στεγαστικά δάνεια στο ΤΠΔ δε διαφέρουν σε τίποτα από οφειλές για αντίστοιχα δάνεια σε κάθε άλλη εμπορική τράπεζα.