Το πολιτιστικό διήμερο κινείται σε δύο άξονες. Ο μεν πρώτος αφορά την παραδοσιακή μουσική. Η μουσική του τόπου μας, η οποία αναπαράγεται με σεβασμό και πίστη στις βασικές αρχές της παράδοσης. Οι νέοι καλλιτέχνες προσεγγίζουν τις ρίζες και εμπνεόμενοι από τη μουσική των προγόνων μας προάγουν το σύγχρονο καλλιτεχνικό βίο. Η παραδοσιακή μουσική στην περιοχή μας, έχει δύο κατευθύνσεις. Αφενός μεν η τοπική (ντόπικη) μακεδονίτικη μουσική. Διακρίνεται για τον έντονο βαλκανικό ήχο, (λ.χ. χρήση χάλκινων πνευστών). Αφετέρου δε η μουσική των προσφύγων, η οποία μπόλιασε στον τόπο εγκατάστασης. Χωρίζεται, ανάλογα με τα επιμέρους φύλα του ελληνικού λαού (λ.χ. ποντιακά, θρακιώτικα).
Ο δεύτερος άξονας του πολιτιστικού διημέρου συνίσταται στην παρουσίαση μουσικών έργων από καλλιτέχνες που κινούνται στο χώρο της σύγχρονης μουσικής. Σε αυτή τη μεγάλη κατηγορία υπάγονται καλλιτέχνες του έντεχνου, έντεχνου – λαϊκού, ροκ κ.α. χώρου. Σε αυτή την ενότητα εντάσσεται μια πανδαισία μελωδιών και τραγουδιών. Το σημείο αυτό αποτελεί και τον κοινό τόπο σύμμειξης των στοιχείων της παράδοσης με το σήμερα. Έτσι τα σύγχρονα ακούσματα εμπνέονται (δεν μιμούνται-συνήθως με άκομψο τρόπο- όπως πολλές φορές συμβαίνει) και μέσω της αρμονικής σύνθεσης στοιχείων δημιουργούν νέο ύφος και ηχοχρώματα.
Οι νέοι καλλιτέχνες μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και τις ανησυχίες τους, περί την τέχνη στο κοινό της περιοχής μας. Η δυνατότητα αυτή δεν είναι αυτονόητη ούτε και δεδομένη. Τα πολιτιστικά δρώμενα στις περισσότερες πόλεις κινούνται μεταξύ φολκλορικού κιτς και χαβαλοπρεπούς φαγητοποτοκρεπάλης. Η ποιοτική διαφορά έρχεται όταν οι άνθρωποι που αγαπούν τις Τέχνες, προσεγγίζουν με σεβασμό και ανιδιοτέλεια την καλλιτεχνική δημιουργία. Σε αυτήν την κατηγορία των πρέσβεων της Τέχνης, κάθε είδους, εντάσσονται και πρωτοβουλίες, σαν αυτή του πολιτιστικού μουσικού διημέρου.
Οι τοπικές κοινωνίες δεν έχουν ανάγκη τη μουσική, μόνο ως συμπλήρωμα του πανηγυριού ή του χορού. Η μουσική είναι τέχνη αυθύπαρκτη και ανεξάρτητη. Βεβαίως και συνδυάζεται άψογα με τις άλλες μορφές τέχνης. Όμως πρέπει να υπάρξει μια διάχυση της Μουσικής, από τα στενά όρια μιας μικρής ομάδας στο σύνολο των πολιτών και εραστών των Τεχνών. Η διάχυση θα πρέπει να λάβει χώρα σε όλα τα είδη μουσικής. Η παραδοσιακή μουσική, θα γίνει η πηγή έμπνευσης και συνέχειας της πολιτιστικής πορείας του τόπου μας. Η έντεχνη μουσική φέρνει στο προσκήνιο το σύγχρονο ρομαντισμό και την αγωνία των ανθρώπων για το μέλλον. Η έντεχνη λαϊκή είναι η ενότητα των μεγάλων ελλήνων συνθετών, που δημιούργησαν σχολές που συνεχίζουν και οι νεότεροι (π.χ. χατζιδακική σχολή). Η λαϊκή μουσική τονίζει τις ανησυχίες και τους καημούς του απλού λαού για τα προβλήματά του. Από την άλλη, παρουσιάζονται σύγχρονες τάσεις, όπως ηλεκτρονική μουσική.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές, ότι τα περιθώρια για βελτίωση των πολιτιστικών δραστηριοτήτων είναι πολύ μεγάλα. Οι προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή, είναι δύσκολες. Οι φορείς προαγωγής των τεχνών και του πολιτισμού, δεν βρίσκουν χώρο και τρόπο να παρουσιάσουν τη δραστηριότητά τους. Όταν τα μίντια αρέσκονται στην προβολή των εμπορικών λεγόμενων τραγουδιών, βιβλίων, παραστάσεων, εκδηλώσεων τότε η προβολή των άλλων, των μη εμπορικών, είναι δυσχερής. Έτσι θα πρέπει να αναζητήσει με κόπο ο ενδιαφερόμενος το πού, πότε και πώς θα μπορέσει να παρακολουθήσει και να αφουγκραστεί την καλλιτεχνική δραστηριότητα. Και για το ακριβοδίκαιο του όλου ζητήματος, πρέπει να τονιστεί ότι όπως υπάρχουν και φορείς που προάγουν πραγματικά τις τέχνες, έτσι υπάρχουν και μέσα επικοινωνίας που στόχο έχουν την ευαισθητοποίηση του κοινού σε πολιτιστικά θέματα.
Καταληκτικά, επισημαίνεται ότι η δυνατότητα παρουσίασης του έργου των καλλιτεχνών στο κοινό, είναι η ζωογόνος δύναμη, για αυτούς. Μέσω της επαφής με τους ακροατές και μέσα από τις δικές τους κρίσεις, οι μουσικοί αλλά και οι εκπρόσωποι κάθε άλλης μορφής τέχνης γίνονται ωριμότεροι και καλύτεροι. Ο τελικός αποδέκτης των μουσικών, όλοι εμείς, οφείλουμε να είμαστε επικριτικοί σε κάθε είδους επιχείρηση εκφυλισμού των τεχνών αλλά και επιδοκιμαστικοί σε όλους, όσοι προσπάθησαν να παρουσιάσουν δημιουργικά και εμπνευσμένα έργα. Οι προσπάθειες των φορέων, δημόσιου ή ιδιωτικού χαρακτήρα, είναι αξιέπαινες. Δεν πρέπει να εφησυχάσουμε όμως. Αντίθετα να ενισχυθεί και να πολλαπλασιαστεί η δράση μας, προς τους σκοπούς αυτούς. Η πνευματική και καλλιτεχνική άνοιξη είναι εφικτή, σε αυτήν καλό είναι να προσδοκούμε και αυτήν να επιδιώκουμε.
